DINSDAG 11 FEBRUARI 2025 - SAVANNAKHET
IN EEN PAAR DAGEN FIETSEN DWARS DOOR LAOS
Zaterdag 8 februari schrijven we. We vertrekken normale tijd, in deze vakantie is dat 8 uur, vanuit Gnommalath, voor een etappe die gaat eindigen in Thakhek aan de Mekong. Aan het eind van de dag hebben we 61 km weggetrapt.
Het is een prachtige etappe, tussen de karstbergen door. Het ruige van de karst blijft ons boeien, en het geluk is dat we tussen de bergen door kunnen fietsen, eroverheen zou godsonmogelijk zijn. We hebben al zo vaak door zo’n karstgebergte gereisd, maar het blijft mooi, we blijven maar fotograferen. En omdat het een korte en makkelijke etappe is, maakt het ook helemaal niet uit, we kunnen stoppen zo vaak we maar willen. Het is daarbij ook nog eens heerlijk fietsweer, tot een uur of 10 rond de 20 graden Celsius, daarna wordt het wat warmer en schijnt het zonnetje feller, maar het is niet te heet of zo, gewoon goed!
De weg is wel erg druk. We delen deze weg met enorm veel vrachtwagens, kleintjes, gammele, hele grote, en van die joekels van vrachtwagens, zelfs met aanhangers, vol beladen, of leeg om hun vracht ergens op te halen. Ook vrachtwagens met containers, ze komen aangebulderd, we horen ze op een afstandje, zeker als het wegdek kapotgereden is. Ook ’n enkele bus, de songtaews (in Thailand zie je ze veel) voor personenvervoer, brommertaxi’s, karretjes, al dan niet plof. Oh, en brommers plus scooters, we rijden nog steeds de Thakhek-scooterloop. De meeste Laotianen rijden op brommers, er rijden wel grote 4x4 SUV’s en pick-ups, maar dat zal alleen voor de upperclass zijn, personenauto’s zoals wij ze kennen, zien we nauwelijks. Het is allemaal prima, het is gewoon niet anders en de omgeving maakt alles goed, maar ze moeten niet zo akelig in gaan halen, dat is echt niet altijd even verantwoord. En niet fijn, als je zo’n gigantische vrachtwagen op je af ziet komen omdat die zo nodig een bus of andere vrachtwagen in moet halen :-(
We komen langs de afslag naar de Boeddha-cave. Vandaag daarnaartoe willen we niet, we zitten dan met fietsen plus bagage die we achter moeten laten als we allebei de grot willen bezoeken, en we hebben helaas een aantal jaar geleden daarvoor leergeld betaald… Morgen naar de cave, dat was het plan. Maar toen we ons realiseerden hoe ver we terug zouden moeten fietsen vanuit Thakhek, heen en weer, hebben we het besluit genomen de Boeddha-cave te laten voor wat hij is. We zijn al best vaak in Thailand, op andere plekken in Laos en in omringende landen, in zulke Boeddha-caves geweest. We willen niet blasé overkomen, en ja, zo’n grot vol met boeddhabeelden is leuk, mooi stukje cultuur ook, maar dit keer slaan we ‘m over. Morgen blijven de fietsen op stal!
Koffietentjes vinden we niet op onze route, daarvoor moeten we de zin in koffie eventjes parkeren. Pas als we Thakhek in rijden, zien we een Amazon, ook zo’n Thaise tent, en dat kennen we, daar hebben ze goede koffie én een kust en keur aan ice-varianten. Het wordt koffie voor Joep en een ice-latte voor mij, mmmmm! Inmiddels is het kwart over 12 en zijn we dus op onze eindbestemming voor vandaag.
Na de koffie fietsen we door, op zoek naar het hotel van onze voorkeur: vol. Tweede in het voorkeurslijstje: ook vol. Dan nog maar eens een andere proberen: gouden greep! We zitten in Souksomboun Hotel, een oud koloniaal gebouw, met een grote lobby en een lange gang met een schitterende authentieke inrichting. Prachtig gelegen aan de boulevard, aan de Mekong dus. We hebben een hele grote kamer, een goed badkamertje, en we betalen 350.000 kip, dat is dik € 15 per nacht. We gaan hier 2 nachten blijven. Morgen een dagje Thakhek, beetje rondkijken, niet fietsen, niks moeten.
Aan de overkant van de Mekong ligt Thailand, we zien de wats, de tempels, liggen aan de Thaise kant. Zelfs Vodafone registreert het en wenst ons een goed verblijf in Thailand :-) Het heeft altijd wel iets om naar een ander land te kijken, de twee voorgaande jaren waren we aan de overkant, in 2023 zelfs best in de buurt, ook aan de Mekong, een stukje ten westen van waar we nu zijn. En, we zijn pas 3 dagen geleden vanuit Vietnam Laos in komen fietsen en zijn nu, krap 200 km verder, aan de volgende grens: Laos – Thailand. Ofwel, Laos op z’n smalst hier. Het intrigeert me altijd, landen en grenzen. En Laos, figuurlijk is het niet ‘op z’n smalst’ hoor, wij vinden het hartstikke leuk in dit land, het bevalt ons wel, de meer relaxte manier van leven hier, de aardige mensen, er wordt veel gegroet en gelachen, dit is Laos op z’n best! Overigens ook nog zo’n verschil met Vietnam: hier in Laos zien we bij huizen hangmatten hangen, af en toe een dutje doen is hier onderdeel van het dagelijks leven.
We nemen onze intrek in Souksomboun Hotel, hebben veel pret met Nong, de manager, we lachen wat af met haar. Joep doet een tuk, we douchen, ik doe een handwasje, het meeste geven we later af voor de laundry-service, Joep gaat een rondje lopen om te fotograferen, later gaan we met z’n tweetjes eropuit, doen boodschappen, zien de zon in Thailand onder gaan, en eten een sundae strawberry bij de buren. Bier en Somersby, mijn drankje hier, drinken we op de kamer, en we gaan uit eten bij een leuke backpackerstent, waar wij de gemiddelde leeftijd in een rap tempo opvoeren.
’s Avonds met ons eigen décaf-koffietje en later wijntje op de kamer. Het leven is goed! En dit stadje aan de Mekong ook. Het zou aardig zijn als de karaoke op deze zaterdagavond niet tot halve nacht duurt, want dan zullen we niet veel uurtjes slaap pakken, we gaan het zien, én horen. Morgen weer een nieuwe dag!
Zondag de 9e, een vrije dag! En dit is echt een dag van chillen, relaxen, niks moeten. We slapen uit, althans, we waren om 7 uur al hartstikke wakker, maar blijven nog even liggen. Gewoon, omdat het kan. Onze nachtrust is trouwens helemaal niet verstoord door de karaoke bij de buren, het hield om 23.00 uur al op. Voorbeeldig volkje qua uitgaansgedrag, die Laotianen!
Thakhek heeft niet veel speciaals te bieden naast een mooi tempelcomplex, en dat is zowat naast de deur, én de boulevard, en dat is vóór de deur. Er is een leuk pleintje met een tempel, de jeugd hangt er wat rond, speelt en sport er. Er zijn veel restaurantjes, maar wij blijven terugkomen bij het backpackers café, daar hebben we onze draai wel gevonden.
We zouden er ook gaan ontbijten, maar, wat wil het geval? Nong, de manager, had baguettes geregeld voor ons! Ze noemt ons trouwens continu ‘papa en mama’ en blijft maar herhalen hoe ongelofelijk ze het vindt dat wij zo’n eind fietsen. Dus, vanochtend, Joep ging een koffietje halen – dat staat er gewoon, kunnen we zelf pakken – kwam Nong al aangerend met een dik belegde baguette “voor papa”! Ik kwam even later en ja hoor, ook voor ‘mama’ was er een baguettte! Zo lief, we krijgen van alles van haar. Baguette is nog niet op of er wordt een schaal bananen voor ons neus gezet. En koekjes. Eten maar, morgen moeten papa en mama weer trappen!
We moeten meteen denken aan Franciska in Sulawesi. Franciska was gids en we waren een paar dagen op pad met haar in Rantepao, Torajaland. Zij noemde ons ‘ome Jop’ en ‘tanta Ko’! En zij was ‘tanta Sis’! Met haar hebben we ook zo gelachen toen (2019), hetzelfde hebben we hier met Nong! Dit maakt het reizen ook zo bijzonder, en dit maak je heel soms ‘ns mee in zulk soort hotels of guesthouses. Kleinschalig, een vrouw aan het roer die de boel goed regelt, én zorgt dat het schoon is en bijgehouden wordt. Werkelijk waar, na ons eerste, erg luxe, hotel in Hanoi, hebben we alleen maar guesthouses, hotels en bungalows gehad waar het niet schoon was, van alles kapot was, of het een en ander ontbrak. Nou zijn we dat wel gewend, het is ’s lands aard en het is ook de charme van onze manier van reizen door Azië, plus, we hebben al die accommodatie voor een heel laag prijsje. Maar des temeer valt het op als we dan voor een even zacht prijsje zo’n heerlijke plek vinden waar we verwend worden tot en met en alleen maar gastvrijheid en aardigheid ontvangen. Nong uit Thakhek zal ons bijblijven, evenals tanta Sis uit Rantepao!
We doen niet veel vandaag, beetje rondlopen door het stadje, Joep met camera natuurlijk, hij gaat weer helemaal los hier met al die oude vervallen koloniale panden, de wirwar van elektriciteitskabels aan de palen, de tuktuks en brommertaxi’s, wachtend op klantjes die niet willen lopen of fietsen. We lezen kranten online, schrijven wat, ik klets de halve dag met Nong. Kan haar ook moeilijk kwijtraken als ik buiten op het terras of in de lobby zit. Ondertussen moet er ook een hotel voor Savannakhet, onze volgende bestemming, geregeld worden. We hebben morgen een lange dag voor de boeg, 110-120 km, en dan wil je wel weten dat je ergens terecht kunt. Als we dan eind van de middag nog moeten zoeken en wellicht nul op rekest krijgen omdat hotels vol zitten, dat geleur, daar hebben we niet zo’n zin in. Dus, het kan maar geregeld zijn, en Nong kan me er mooi mee helpen door telefoontjes te plegen naar hotels die we uit het AWOL-boekje hebben of die ik bij booking.com of in mijn fietsroute-app gezien heb. Nou, het heeft wat voeten in aarde gehad zeg, maar we hebben uiteindelijk dan toch een kamer geboekt voor 2 nachten in het hotel dat we als voorkeur hadden. En Nong, die heeft een ‘good price’ bedongen. Zo van “hier slapen ze voor 350.000 kip, bij jou willen ze hetzelfde betalen en geen ene kip meer!”
De dag bestaat uit koffiedrinken, lunchen, ‘n sundae blueberry gaan halen bij het icecream-cafeetje hiernaast, kippen pinnen, boodschappen doen, biertje en Somersby drinken, uit eten bij ‘ons eettentje’ en daar meteen clubsandwiches regelen die we als ‘packed-breakfast’ meenemen morgenvroeg. Dat laatste hadden we bedacht om morgenvroeg, na de eerste uurtjes fietsen, goed te kunnen ontbijten. Zodat we niet om goed 6 uur al eten naar binnen hoeven te proppen, op dat tijdstip wil het, zeker bij mij, echt niet om veel te moeten eten. Maar, wat bleek even later? Nong had ook al baguettes geregeld voor morgenvroeg. Toch voelt het voor ons beter om niet
álles te krijgen van Nong, het is al zo fantastisch wat ze voor ons gedaan heeft, ze heeft ons zo in de watten gelegd, geholpen met het regelen van het hotel in Savannakhet, het is meer dan goed zo. Nong stopt ons desondanks toch nog appels en een boel koekjes toe, “voor morgen onderweg, als papa en mama zo ver moeten fietsen”! Het zou bijna als een straf moeten voelen, maar we hebben er weer zin in, morgen kilometers maken. We geven toe, het is best een eind, maar we gaan vroeg starten, ons ontbijt is geregeld, we gaan ertegenaan!
Vanavond onze décaf-koffie op onze kamer, later ons glaasje wijn, en daar snacken we maar de frietjes bij die bij de clubsandwiches zitten. Die kunnen echt niet wachten tot morgenvroeg, dan zijn ze koud en slap, die frieten gaan we vanavond bij een glas wijn soldaat maken!
Maandag, een nieuwe week, en die begint met een stevige rit! Vandaag zorgen we dat we om 7 uur op de fiets zitten! Op de kamer hebben we yoghurtjes en banaantjes gegeten, en natuurlijk een koffietje van het huis Souksomboun gedronken. Het is ver naar Savannakhet én het wordt heet! En dat hebben we geen van beide nog meegemaakt deze reis. In Thakhek treffen we het meteen, de monniken doen op dit tijdstip hun bedelronde. Het dat levert voor ons gegarandeerd mooie plaatjes op. We volgen de Mekong naar het zuiden. We wijken weleens van de rivier, daarna zien we haar steeds weer in beeld te komen. En met de rivier komt ook steeds Thailand in beeld, dat is namelijk aan de overkant van de Mekong.
We gaan als een speer, hoog tempo, de benen zijn goed, en aan het begin van de dag, als het nog niet zo heet is, is het zaak om kilometers te maken. Af en toe een fotostop, zeker als we een eeuwenoude stupa aan onze route hebben. Met de bouw is gestart in de 6e eeuw, poeh, dat is een ouwetje!
Als we zo ongeveer op een derde zijn, zien we een prachtig tankstation waar onder een afdakje leuke zitjes zijn. Daar gaan we onze ‘packed breakfast’, onze ‘club sandwiches’, ofwel baguette met omelet, ham, sla en tomaat, eten. Ik wilde er eigenlijk alleen maar even naar de wc maar toen we zagen dat er leuke zitjes waren, werd dit onze ontbijtplek. We kunnen hier zelfs onze bidons bijvullen! Plus, vanaf nu gaan we ons heel goed insmeren, de zon brandt als een dolle. En dóór!
De etappe van vandaag gaat over diverse bruggetjes. Opletten geblazen want we moeten niet tussen de planken raken met onze wielen. Fotogeniek zijn ze wel, de oude bruggen, of ik me safe zou voelen in een zware auto of vrachtwagen is maar de vraag.
Om half 1 zijn we op het punt waar we een besluit moeten nemen. Pakken we de ‘dirt road’ waarvan 17 km onverhard is, of nemen we de omweg waar we wel verzekerd zijn van asfalt? Er wordt nogal eens aan de weg gewerkt, dus we hebben ook een vaag vermoeden dat het wel mee zou kunnen vallen met dat onverharde stuk. We kiezen uiteindelijk voor fatsoenlijk wegdek, en dus ook voor nogal wat kilometers meer. Wel eerst eten, we stoppen bij een eettentje waar ze soep hebben, en eten een goedgevulde noodlesoup zodat we er weer tegen kunnen.
Het is een weg van heuvel op heuvel af, vaak slecht wegdek, met veel gaten en kuilen. Geen enkele boom dus geen enkele bescherming tegen de zon. Poeh, wat is het heet, een graad of 35 zal het zijn. En wij fietsen dus midden op de dag onder die brandende ploert, terwijl onze huid nog niet gewend is aan deze felle zon, vaak insmeren dus! En veel drinken! Er gaan liters doorheen!
We hadden geen idee wat we gemist hadden met die kortere onverharde route, we hoopten maar dat we het juiste besluit hebben genomen door om te fietsen over de verharde weg. Totdat, onze teller stond op km 94, de onverharde route bij ons traject kwam. We hebben staan jubelen, staan juichen! Wat we zagen was een en al rood stof, een rode zandbak, het leek de Loonse en Drunense Duinen
wel! Er kwam een vrachtwagen over het pad, en wat die aan stof veroorzaakte, joh, het zou een zonsverduistering kunnen veroorzaken. Oh, wat waren wij gelukkig met onze keus! Op die onverharde weg, het is niet eens een weg, viel niet te fietsen voor ons gevoel! Misschien dat het te doen zou zijn als het niet zo droog zou zijn, maar nu - alles is kurkdroog en stoffig - zou er geen doorkomen aan zijn geweest! Een beetje doorfietsen zou onmogelijk zijn, een schuiver maken in het rulle zand daarentegen realiteit, evenals stof happen en uren onderweg zijn om die 17 km af te leggen… Oh, we hebben echt staan roepen van blijdschap, we hebben de beste keus gemaakt! Wat een geluk dat we niet door die zandbak hebben hoeven fietsen! We eten en drinken wat en fietsen weer verder!
We fietsen onder de Friendshipsbridge door, een van de vele, zo heten namelijk alle bruggen die grensovergang zijn tussen Thailand en Laos. Dit is nummer 2.
Tegen half 5 komen we aan bij ons hotel in Savannakhet. Moe, verhit, en ik helaas met tegensputterende knieën. Het ging zo goed, verrassend, het is in jaren niet zo goed gegaan. Maar dit is even teveel van het goede, we hebben 116 km op de teller staan namelijk. Hopelijk gaan ze morgen herstellen, daarvoor ga ik maar alles op alles zetten, dat is mijn grootste doel voor ons verblijf in Savannakhet.
We checken in, onze paspoorten zijn al doorge’appt door Nong, maar de prijs die Nong bedongen had gold niet, we betalen 400.000 kip per nacht, ach ja, dat is nog geen €20, we piepen niet over die paar euro meer. Spullen naar boven, winkel zoeken, bier en 7-up kopen en op de kamer onze
triomfdrankjes drinken. Want ja, we zijn hartstikke tevreden en ook wel een beetje trots dat we zo’n lange route hebben gefietst en dat het zo goed is gegaan! We hebben de juiste keuze gemaakt door voor de verharde weg en niet de zandbak te kiezen, en kunnen nu onze lijven en fietsen een dagje rust gunnen. Ofwel, we blijven 2 nachten in Savannakhet, morgen een dagje de stad verkennen en lummelen, overmorgen wacht ons de volgende etappe pas!
Dinsdag 11 februari. We mogen uitslapen maar dat lukt ons niet zo goed. Dus hoppa, bed uit, en beginnen met een kop koffie op de kamer. We lezen wat, bekijken de route voor de komende dagen, maken plannen, en gaan dan eens op ons gemak een ontbijtje zoeken. Viel nog niet mee, maar daar was ineens ’n plek waar ze verse belegde baguettes verkopen. Oké, dat wordt ‘m! Allebei een dik belegde baguette, wij kunnen ertegen én besluiten hier eind van de middag ook maar baguettes te gaan kopen die morgen weer als ontbijt onderweg kunnen dienen. Dat is ons heel namelijk goed bevallen gisteren. Vervolgens belanden we op een terras voor koffie en ice-latte, en zo geven we de vrije dag vorm: met lummelen!
Joep gaat daarna op de fiets met de camera op pad, ik ga op zoek naar een laundry-service. Niet dat we veel was hebben, maar na zo’n verhitte dag als gisteren zijn onze fietskleren wel toe aan een serieuze wasbeurt, een beetje uitspoelen is nu echt niet genoeg. En wat is er fijner dan alles weer fris in de tas te hebben straks?
Savannakhet mag dan de een na grootste stad van Laos zijn, dat gevoel krijgen we helemaal niet hier. Het ziet er allemaal best vervallen uit, veel van origine prachtige koloniale panden zijn niet onderhouden, hebben amper likjes verf gezien de afgelopen decennia, een eeuw geleden zal het er schitterend uit hebben gezien hier aan de Mekong, nu hebben we continu de associatie met Havanna, Cuba. Veel muren en panden zijn opgeleukt met prachtige muurschilderingen en -tekeningen, er zijn
schitterende tempelcomplexen, een grote katholieke kerk op een prominente plek in de stad, en naast hele gewone Laotiaanse eettentjes ook wel een paar hippe koffietentjes. Als je gevoel voor ondernemen hebt, dan zie je zo’n oud pandje op de kop te tikken, een beetje te pimpen, en er een koffietentje van te maken, klandizie genoeg! Net als dat zaakje van de baguettes, jeetje, het liep er storm, de man van het tentje stond als een bezetene de stokbroodjes te beleggen en af te rekenen.
Maar Savannakhet, één vrije dag hier en we hebben het wel gezien. Het ademt nog wel wat Franse sfeer van weleer, maar na ‘n dag de benen (mijn knieën voornamelijk) en de onderkantjes rust gunnen, plus ‘n beetje rondkijken en genieten van keus in lekker eten en drinken, zijn we weer genoeg opgeladen om weer een heel stel etappes te gaan fietsen. Op naar het zuiden van Laos, de Mekong volgen!
VRIJDAG 7 FEBRUARI 2025
SABAIDEE LAOS!
VIETNAM, LAOS, CAMBODJA
23-01-2025 |
We hebben er een lange reis opzitten |
27-01-2025 |
Eerst wat dagen in Hanoi |
31-01-2025 |
De start is gemaakt; we fietsen weer! |
03-02-2025 |
Heel veel groen en een beetje grijs |
07-02-2025 |
Sabaidee Laos! |
11-02-2025 |
In een paar dagen fietsen dwars door Laos |
|
|
home
eerdere reizen
- thailand
van noord naar zuid
- thailand
het oosten en het noorden
- voormalig
oost-duitsland
- rwanda
- sulawesi
- sri lanka
- japan
- zuid-china
- cuba
- zuid-korea
- laos
- cambodja en vietnam
- birma
- bhutan
- china yunnan
- vietnam noord
- fietstrips binnen europa
zoeken
contact

|